Düşünce Haber Medya

Beş yaşında’ ki çocuğun;  ‘’ Cennette ekmek var mı anne? Varsa ölelim, karnımız doyar! ‘’ dediği yere biz dünya diyoruz.

Keşke içimizi bir nebze dahi ısıtan güzel yazıları kaleme dökebilsem, lakin yaşanılan bu üzücü olaylar karşında bunu yapmayı bir türlü başaramadım. Halkın kanayan yaralarını dile getirmek belki bir nebze de olsa yüreğime ışık olacaktı diye düşünerek ve en samimi duygularımla; yüreğimden kalemime dökülen cümleler ile sizlerle buluştum ve buluşmaya devam edeceğim.

‘’Kendimi bildim bileli zulüm görenlerle, hakkı yenenlerle, sömürülenlerle, acı çekenlerle, yoksullarla birlikteyim,” derdi Yaşar Kemal!“ Sonsuz çalışma azmi ve üretkenliğiyle romanlarında ne anlatırsa anlatsın, yaşamın hangi anında olursa olsun, hep ama hep kendisi olabilen, kendisi kalabilen ve sahici olan Yaşar Kemal bir bütündü.” Buradan da kendisini bir kez daha saygıyla anıyorum…

Son yirmi yılın en yüksek enflasyonunu yaşıyoruz. Aynı anda hem parasızlık hem de kıtlık yaşadığımız kötü bir süreçten geçiyoruz ne yazık ki…

 ‘’ Gölgelerin görüntüsü, gerçeklerin önüne geçiyorsa o yerde işler ters gidiyor demektir’’

 Tam da böyle işte…

Tolstoy’un bir sözü vardır; ‘’Ekmek pahalı, emek ucuz’’ diye. İşte bizler ekmeğin daha ucuz, emeğin daha değerli olacağı güzel günler için mücadele ediyoruz.

Ekonomik politikalar nedeniyle yoksulluk oranı günden güne daha da artmakta ve bu artış devam etmektedir.

Doğalgaz, elektrik, akaryakıt zamları derken her gün diğer bir günü aratan fahiş zamlarla mücadeleye etmeye çalışıyoruz. Akaryakıttan, gıda ürünlerine, üretimden, hizmet sektörüne kadar , fahiş oranda zam yapılmayan hiçbir sektör ve ürün kalmadı ne yazık ki…

Et pahalı, ekmek pahalı, tohum pahalı, gübre pahalı, süt pahalı, pahalı olmayan tek şey nedir biliyor musunuz;  ‘’EMEK’’…

İnsan emeğinin ucuz olduğu ve bu emek dışında her şeyin ateş pahası olduğu bir dönemde biz yine de güzel günler umuduyla inancımızı hiçbir zaman kaybetmedik ve kaybetmeyeceğiz. Çünkü biliriz ki; insanı hayata bağlayan ve ayakta tutan tek şey inanç ve ümittir. Hatta çok sevdiğim ve sürekli kullandığım bir söz vardır; Umut fakirin ekmeğidir.

Hayat şartları yüzünden mi ! bilinmez ama insanlar gülmeyi ve sevinmeyi unutmuş, üzgün,yorgun,kırgın ve  umutsuz  bir toplum haline gelmişiz…

Sizler de caddelerde, sokaklarda yürüyen insanların gözlerine bir bakın lütfen; insanların gözlerinde bunları çok iyi göreceksiniz.

Yüzü gülen, gülümseyen bir insana denk gelecek misiniz? ( Gözlerime iyi bakın ne görüyorsunuz? diyen ve ağlanacak halimize gülen insanlar dışında)…

Sözün kısası; izahı olmayan şeylerin mizahı olur derler ya bizde ne yazık ki hayata mizah katarak bir nebzede olsa içerisinde bulunduğumuz trajikomik yaşantıya değişik bir yön vermeye çalışıyoruz ki; akıl sağlığımızı koruyabilelim.

Gelecek kaygılarını bir köşeye atıp, yarını düşünmeden bugünü nasıl atlatabiliriz telaşlarına kapılarak günü kurtarma çabasında debelenip duruyoruz.

Çok merak ediyorum daha ne kadar yoksullaşabiliriz? 

En son yazımda da; belirttiğim bir cümle vardı, izninizle tekrardan sizlerle paylaşmak istiyorum; Kaşıkla alıp kepçeyle ödüyoruz. Bu cümle aslında içerisinde o kadar çok anlam barındırıyor ki kısaca bahsedeyim; ülkenin yüzde 80’i açlık ve yoksulluk sınırı altında yaşamaya mahkum ve sefalet içinde, maaşlar yerinde sayarken A dan Z'  ye her şeye yüzde yüzlere  varan ve toplumun belini büken zamlar...

Tuhaf olanda ne biliyor musunuz.? Her gün gelen bu zamları artık normal karşılıyor olabilmemiz.

Sözlerime son verirken şöyle bir mizah ile yazımı tamamlamak istiyorum. (Yüreğinize, gözlerinize bir nebze tebessüm getirebilmek adına.)

Belki de bu devirde bize en iyi gelecek şey ironik bir şekilde B12 eksikliğidir. Ne dersiniz?

Düşünsenize her şeyi unutarak yaşamak bir nebze olsa da hoş olmaz mı?

                                                                                                                                   Sağlıcakla Kalın…